Ik ben een man van rond de 30 met een fantasie. Lijkt jullie dit ook wat?

Het is een doodnormale doordeweekse dag als ik bij jullie aanbel en verlegen vraag of ik bij jullie kan douchen als jullie opendoen. Nadat ik heb uitgelegd dat ik thuis tijdelijk geen water heb, laten jullie mij binnen. “Het is ‘Bedankt meneer en mevrouw’ voor jou, jongen” bijt hij mij toe als ik jullie net iets te informeel bedank. “Heb je dat begrepen!?” ik knik bevestigend.
Zij loopt met mij mee naar de badkamer en biedt mij aan mijn kleren voor mij te wassen. Eerst sla ik dat aanbod af, maar ze blijft aandringen en beloofd schone kleren voor mij klaar te leggen, stem ik in. “Kleed je maar uit, jongen” zegt ze. Geschrokken kijk ik haar aan. “Mag- mag ik misschien wat privacy, mevrouw?” vraag ik stotterend. Heel even is de teleurstelling van haar gezicht te lezen. Maar snel verschijnt er weer een glimlach. “Natuurlijk, jongen!” zegt ze.
Terwijl ik mij uitkleed en kledingstuk voor kledingstuk door de kier van de deur geef houdt zij een monoloog over dat het zo normaal is om bloot te zijn. “Je hoeft je echt nergens voor te schamen hoor.” Zegt ze. “Ik heb al zo veel blote mannen gezien.”. Als ik al mijn kleren heb overhandigd laat ze mij alleen.

Eenmaal klaar met douchen, kan ik de kleren nergens vinden. Ze liggen niet voor de deur van de badkamer, waar zij beloofde ze klaar te leggen. Ik roep jullie nog een paar keer, maar een reactie krijg ik niet. Er zit niks anders op dan naar beneden te gaan om, om kleren te vragen.
Als ik de woonkamer binnen kom doen jullie alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zo preuts als ik ben bedek ik mijn kruis met mijn handen. “Ik kan de kleren nergens vinden, meneer en mevrouw” zeg ik met het schaamrood op mijn kaken. Hij legt uit dat alles in de was zit, en ik zal moeten wachten tot mijn eigen kleren droog zijn. “Maar je bent natuurlijk vrij om te gaan, jongen” voegt zij eraan toe met de wetenschap ik nooit in mijn blootje naar buiten zal gaan.
Jullie bieden mij een plaats aan op de bank tegenover jullie. Even twijfel ik, maar ik weet dat ik geen andere opties heb, en neem -nog steeds met mijn handen voor mijn kruis- plaats op de bank.

We kletsen wat over de dagelijkse dingen, en langzaam kom ik wat tot ontspanning. En ondanks ik mijn kruis -zo preuts als ik ben- nog steeds bedek, zal ik bijna vergeten dat ik naakt ben. Maar als hij vraagt of ik wel eens in de sauna kom, is de schaamte om bloot te zijn weer terug. “Nee, meneer” antwoord ik. “En thuis? Loop je thuis wel eens bloot?” is direct de volgende vraag. “Nee, meneer” lieg ik, maar dat geloven jullie niet en zetten mij onder druk. Als ik dan toch eerlijk antwoord dat ik wel eens bloot loop thuis krijg ik daar gelijk spijt van. Direct daarna volgen nog meer vragen. Ik kom terecht in een kruisverhoor en jullie dwingen mij antwoord te geven op al jullie vragen. De vragen zijn eerst onschuldig, of ik mijzelf scheer, en hoeveel ervaring ik heb. Maar de vragen worden steeds persoonlijker, en persoonlijker. Uiteindelijk moet ik antwoord geven op al jullie vragen, en elke keer als ik de vraag ontwijk, of geen antwoord wil geven zetten jullie mij onder druk. “Je wilt je kleren toch wel terug, jongen?” vragen jullie dan.
Uiteindelijk vertel ik jullie alles. Hoe vaak ik masturbeer, waarover ik dan fantaseer, waar ik mijzelf dan aanraak, wat voor porno ik kijk, enzovoort. Uiteindelijk ben ik niet meer alleen letterlijk naakt, maar ook figuurlijk.
“Dan kan je net zo goed je piemel laten zien, jongen” zegt hij. “Dat wil ik niet, meneer” zeg ik zachtjes. “Je hoeft je helemaal nergens voor te schamen, jongen. Het is heel normaal om bloot te zijn.” Antwoord hij.
Ineens trekt hij zijn kleren uit en komt vlak voor mij staan. Zij volgt zijn voorbeeld. Ik wil er niet naar kijken en draai mijn gezicht weg. “Kijk maar eens, jongen” zegt hij streng. Nog voordat ik kan reageren pakt hij mijn hoofd en draait mijn gezicht ernaartoe en trekt deze wat dichterbij totdat mijn gezicht op zo’n 10cm afstand van jullie kruis is. Jullie voelen mijn adem, en zij zet een been op de bank, zodat ik beter zicht heb. Eerst kijk ik heel kort, dan wat langer, nog wat langer en al snel kan ik mijn ogen er niet vanaf houden. “Vind je het fijn om naar te kijken, jongen?” vraagt zij en ik knik bevestigend. “Wil je er eens aan voelen?” nodigt ze mij uit. Ik kijk naar mijn handen, die ik nog steeds voor mijn kruis houd. “Een kusje anders?” vraagt hij. Nog voordat ik kan reageren pakt hij mijn hoofd en drukt deze tegen zijn lid, die ik kus en vervolgens haar kruis.
Het is haar niet ontgaan dat de handen in mijn kruis steeds onrustiger zijn gaan bewegen. “Word je er opgewonden van, jongen?” vraagt ze. “Nee, mevrouw” lieg ik. En dan komt ze op mijn schoot zitten, heel dicht tegen mij aan. Ik zeg nog dat ik dat niet wil, maar daar luistert ze niet naar. Ze begint tegen mij aan te wrijven. Ik probeer weg te komen, maar dat gaat niet. En dan begint ze mij aan te raken. Eerst mijn oren, en laat haar handen afglijden, langs mijn hals naar mijn tepels. Als ze die aanraakt kreun ik zachtjes. Daarvan schrik ik en probeer haar weg te duwen. Zodra ik mijn handen voor mijn kruis haal omdat te doen, begint ze ertegenaan te schuren. Ik kreun nog harder, en stop mij te verzetten. “Zie je wel!” zegt ze.

Jullie handen zijn overal, en ik geef mij eraan over. Jullie laten mij jullie likken, zuigen, vingeren en aftrekken. Uiteindelijk zijn we verzadigt. Er is geen schaamte of preutsheid meer. Een tijdje wachten we op dat mijn kleren uit de droger komen. Regelmatig voelen wij nog aan elkaar, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.